หยินหยาง กับสิ่งแวดล้อม โดย ซินแสโค้วสุ่งกิม สำนักหมากรุกจีน

Published - วันพฤหัสบดี 19 มีนาคม 2563

หยินหยาง กับสิ่งแวดล้อม

ปรัชญาจีน จะมีอยู่หลักการหนึ่งที่มักพูดถึงอยู่บ่อย นั่นคือเรื่องของ "หยินหยาง" ซึ่งเป็นพลังด้านตรงข้ามของขั้วบวกขั้วลบในจักรวาล ถ้าเป็นอนุภาคของอะตอม ก็คืออิเล็กตรอนและโปรตอนนั่นเอง

แต่ถ้าพูดถึงสิ่งแวดล้อมรอบตัวที่ค่อนข้างเป็นรูปธรรมจับต้องได้นั้น หยินและหยางในที่นี้จะนึกถึงพื้นที่ของโลกที่มีการรับแสงอาทิตย์ โดยพื้นที่ที่รับแสงมากก็คือหยาง พื้นที่ที่รับแสงน้อยก็คือหยิน

ถ้ามองจากโลกทั้งใบ บริเวณพื้นที่ใกล้เส้นศูนย์สูตรจะรับแสงมากที่สุด จึงมีความเป็นหยางสูง ส่วนบริเวณพื้นที่ใกล้ขั้วโลกจะรับแสงน้อยกว่า จึงมีความเป็นหยินสูง ทำให้เกิดสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน

ที่ใดมีแสงเยอะ ที่นั่นก็จะมีสิ่งมีชีวิตเจริญเติบโตได้ดี มีต้นไม้ใบเขียวหรือป่าดิบชื้น แต่ถ้าแสงน้อย สิ่งมีชีวิตจะต้องปรับตัวเป็นอย่างมากในการดำรงชีวิต ต้องเก็บกักพลังงานเอาไว้ใช้ให้มากที่สุด

ในบรรดา 12 นักษัตร ก็จะมีเรื่องของหยินหยางเข้ามาเกี่ยวข้อง เช่น นักษัตรชวดจะมีพลังหยินมากที่สุด เวียนมาเรื่อยๆ คือฉลู ขาล...จะเป็นการเพิ่มพลังหยาง จนถึงมะเมียที่เป็นหยางมากที่สุด และต่อไปก็คือพลังหยินที่เพิ่มขึ้นจากมะแม วอก... เวียนไปจนถึงชวดที่เป็นหยินมากที่สุด

การที่คนเรา อยู่ในสภาพแวดล้อมของภูมิประเทศ และภูมิอากาศแตกต่างกัน ย่อมมีระดับพลังหยินหยางที่ต่างกันด้วย จึงส่งผลต่อสุขภาพ การกินอยู่ ที่จะต้องปรับตัวตามแต่ละสถานที่ เมื่อเข้าใจหลักการนี้ จึงจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสมดุล